Bep Scheeren

‘Ik denk veel na over de natuurlijke staat van de hedendaagse mens. Soms krijg ik het idee dat het overgrote deel van de mensheid heden ten dage niet tevreden is met zijn of haar lichaam en naar believen - van top tot teen - correcties aan laat brengen. Tegelijkertijd worden er met het oog op levensduur onderhuids apparaten en mechanieken geïnstalleerd. Mensen worden feitelijk hybriden die deels wezens, deels dingen zijn.' [Bep Scheeren]

In haar kunstwerken reageert Bep Scheeren telkens verrassenderwijs op de complexiteit van het huidige tijdsgewricht. Daarbij tart ze keer op keer eenduidigheid: de kunstenares heeft een voorliefde voor tweeslachtigheid en dubbelspel. Haar kunstwerken zitten vol prikkelende tegenstellingen. Want wat maakt een mens heden ten dage eigenlijk tot mens? Is het de vorm of de vent? Is het de fysieke, materiële buitenkant of de niet zichtbare, innerlijke wereld?

Volgens haar is het leven 'een samenraapsel van dubbele waarheden, interpretaties, tegenstrijdige, deels persoonlijke en deels universele ervaringen.
De wereld van Bep Scheeren is doortrokken van uitersten – angsten, agressie, onvermogen, maar ook genieten, overgave, lust. Zij is daarbij zichtbaar wars van schilderkunstige clichés. De referenties aan natuur, architectuur en mens lopen iedere keer weer dwars door elkaar heen. De acryldoeken zijn daardoor niet specifiek te duiden. De gefragmenteerde, sensueel uitgebeelde onderdelen dienen door alerte kijkers keer op keer opnieuw aan elkaar te worden gekoppeld en als het ware te worden bevrucht met eigen fantasie.